"Drama Logica" to dziennik z pobytu na zesłaniu do domu przodków podczas ogólnoświatowego kryzysu. Jest to esej wizualny wkomponowany w swobodną autorefleksję, która stanowi reakcję na nieoczekiwaną zmianę położenia. Dramat logiki wyraża się w zderzeniu utopijnego projektu filozofii analitycznej – projektu rygorystycznej systematyzacji języka – z tak zwaną życiówką. Dom, w którym powstał film, jak każdy dom, posiada własną wewnętrzną logikę. Dramat rozgrywa się więc w negocjacji, dialogu z logiką, w którym ona sama jest jedną ze stron.